Czarna lista nierzetelnych kredytobiorców

Filmy na temat „Sprawdzanie historii kredytowej”

Znaczenie tworzenia czarnej listy dłużników Banku

Zgodnie z ustawą federalną № 152-FZ z dnia 26 lipca 2007 r „o danych osobowych” istnieją znaczne ograniczenia dotyczące możliwości pozyskiwania, przetwarzania i publikowania danych osobowych obywateli. W tym przypadku, informacja o obecności istniejących kredytów i opóźnienia w płatnościach dokonanych w czasie jego dojrzałość, należy do kategorii danych osobowych chronionym przez prawo. W związku z tym tworzą jednolitą czarną listę dłużników banku jest dziś trudne.

Jednakże instytucje bankowe są bardzo zainteresowany w uzyskaniu takiej informacji, ponieważ dostęp do niego może znacznie zmniejszyć ryzyko przy udzielaniu kredytów dla osób fizycznych. Na przykład, bank, gdy klient złożył wniosek o pożyczkę, to wiadomo, że potencjalny odbiorca pożyczki wielokrotnie przyznał brakuje terminu składania następnego płatności na pożyczki dla niego dostępny unikają przystąpienie do negocjacji z bankiem na temat restrukturyzacja zadłużenia i inaczej utrudniać wykonanie decyzji sądu, w którym bank, który wydał swój kredyt, został zmuszony zwrócić. Jest oczywiste, że w takim przypadku bank będzie rentowny zaprzeczyć tego potencjalnego kredytobiorcy, jak prawdopodobieństwo, że nadszedł czas iw pełni zgodne z warunkami umowy, nie jest wysoka.

Podobne filmy „w Kazachstanie była czarna lista banków”

Baza danych Federalnej Służby komornika

Dlatego mimo wszystko wymagany przez ograniczeń prawnych, instytucji bankowych i innych zainteresowanych stron w zakresie wymiany takich informacji stronom pracują nad tworzeniem baz danych zawierających informacje w tej dziedzinie w ramach określonych przez ustawy federalnej № 152-FZ z dnia 26 lipca 2007 r „o danych osobowych”. Tak więc, jednym z narzędzi, które istnieją może być określony akt prawny, jest bankiem informacji produkcje wykonawcze. Jego wiedza, informacje i treści aktualizacja jest przeprowadzana przez Federalną Służbę Court komornikach.

W miejscu tym dziale ma specjalną sekcję poświęconą pracy określonej bazy danych. W szczególności, w celu ustalenia, czy dany obywatel długu, trzeba znać jego imię i nazwisko, a także region zamieszkania. Jeśli w tym regionie już kilka dłużnicy o tej samej nazwie i temat pracy z bazą danych, może udoskonalić swoje poszukiwania wpisując imię i datę urodzenia ciekawą osobą.

Jednocześnie, charakter bazy implikuje pewne ograniczenia w odniesieniu do poprawek do niego informacji. Tak więc, odzwierciedla jedynie informacje o przypadkach, które są w trakcie postępowania egzekucyjnego: tak dostać się do niego dotyczą jedynie odbiorcami pożyczek w stosunku do których instytucja finansowa już złożył wniosek do sądu, organ sądowy przeprowadził swoją opinię i orzekł na korzyść powód, a powód odwołał się do służby komorniczej z decyzją sądu i oświadczenia o wszczęciu postępowania egzekucyjnego.

Tworzenie ujednoliconej bazy informacyjnej instytucji bankowych

Jest oczywiste, że aby osiągnąć ten etap, nie wszystkie przypadki niewykonania zobowiązania przez bank dłużnika zobowiązań wynikających z kredytu. Zdecydowanie największą część z nich przypada na kredytobiorców, którzy są na etapie negocjacji z bankiem na temat możliwości restrukturyzacji kredytu lub po prostu bank starał się zapewnić zgodność ze swoich zobowiązań. W związku z tym, każdy bank ma wygenerować własną czarną listę dłużników bankowych. Ponadto, listy te wydają się być znacznie szersze niż bazy informacji Federalnej Służby komornika.

Początkowo były one na czarnej liście przez każdy bank indywidualnie. Jednak taka sytuacja nie ma rozwiązać istniejące problemy instytucji bankowych, ponieważ w obecności zaległości domyślnie lub innych zobowiązań kredytowych w indywidualnej bank może swobodnie stosować do innych instytucji kredytowych, które nie mają żadnych negatywnych informacji o nim.

W związku z tym, banki muszą próbować utworzenie wspólnej bazy informacyjnej, która będzie wymieniony Należności z tytułu pożyczek, z uwzględnieniem ograniczeń nałożonych przez ustawy federalnej № 152-FZ z dnia 26 lipca 2007 r „o danych osobowych”. Doprowadziło to do konieczności ujednolicenia zebranych informacji na temat osób fizycznych. W rezultacie, to rozwinięta postać tak zwanej historii kredytowej - rodzaj osobistej liście rzeczy do zrobienia, która odzwierciedla historię wykonania przez kredytobiorcę zobowiązań wynikających z kredytu. Pełna wersja historii kredytowej, zgodnie z praktyką stosowaną przez Bank Centralny Federacji Rosyjskiej na podstawie ustawy federalnej № 218-FZ z dnia 30 grudnia 2004 roku „O historii kredytowej”, zwykle składa się z trzech części.

Pierwszy z nich - tzw tytularny od historii kredytowej, która zawiera informację identyfikującą potencjalnego kredytobiorcy, na przykład, nazwisko, imię, datę urodzenia i innych informacji osobistych. Druga, główna część akt osobowych poświęconej warunków umów kredytowych zawartych przez niego oraz informacji o kolejności ich realizacji. Wreszcie trzecia część historii kredytowej, która zwykle jest poufna, wyświetla informacje o źródle, z którego pochodzi dostępne dane o kredytobiorcy, a także liczbę użytkowników, którzy mają dostęp do tych informacji.

Biuro historii kredytowej

Niemniej jednak, Prawo federalne № 218-FZ z dnia 30 grudnia 2004 roku „O historii kredytowej” Z zastrzeżeniem tych informacji w bazach danych różnych organizacji. W związku z tym, do tej pory baz danych, które są Instytucje Federacji Rosyjskiej, zjednoczeni w rejestrach kilku biur głównym kredytową - wyspecjalizowane organizacje, które zajmują się gromadzeniem, przechowywaniem i aktualizowania informacji o historii kredytowej.

Do tej pory, Federacja Rosyjska ma kilka kilkanaście biuro kredytowe, z których największa jest Krajowe Biuro historii kredytowej.

Jednak pomimo pozornej fragmentacji tych informacji, Prawo federalne № 218-FZ z dnia 30 grudnia 2004 roku „O historii kredytowej” ustanowiła mechanizmy, aby uzyskać do niego dostęp, która umożliwia ustanowienie danego poznać historię kredytową wniosła do niej potencjalnego kredytobiorcy banku. Przeglądaj zainteresowanie jego informacji, bank może samodzielnie zdecydować, jak duże ryzyko niewywiązania się ze swoich zobowiązań finansowych w ramach pożyczki i czy można zaufać tej kredytobiorcy.

Filmy o „czarnej liście Togliatti”

Centralny Katalog historii kredytowej

Taka możliwość jest instytucją bankową funkcjonuje dzięki specjalnym korpusie - centralny katalog historii kredytowej (CCCH). Zawiera on informacje, które są informacje o historii wykonywania swoich obowiązków przez kredytobiorcę określonej w jakiej biura kredytowe. Ponadto, jeżeli dana biuro kredytowe przestały istnieć, centralny katalog historii kredytowej przyjmuje funkcję czasowego składowania swojej bazy informacyjnej aż do momentu, gdy nie zostaną one przeniesione do innej biurko, które jest następcą prawnym zlikwidowanego organizacji.

Zatem instytucją bankową, jeśli to konieczne, można uzyskać dostęp do danych osobowych kredytobiorcy dotyczącej jego współdziałanie z innymi instytucjami kredytowymi. Aby wygenerować odpowiedni wniosek do Centralnego Katalogu historii kredytowej konieczne jest posiadanie informacji w celu identyfikacji potencjalnych defaulters, na przykład nazwa ubiegać się o kredyt kredytobiorcy imię, nazwisko, data urodzenia i innych informacji. Jednakże przyjętą praktyką przez banki z reguły wymagają dostarczenia wszystkich informacji na etapie aplikowania o środki w postaci kredytu.

Procedura uzyskiwania informacji o historii kredytowej kredytobiorcy

Dlatego, korzystając ze wszystkich informacji dostarczonych przez kredytobiorcę, bank może zwrócić się do Centralnego Katalogu historii kredytowej, dowiedzieć się podstaw tego, co dane biuro jest przechowywany na konkretnym kredytobiorcą, a następnie skontaktować się z nimi do informacji o tym, co kredyty i instytucje bankowe publiczne otrzymał jakiej wysokości i na jak długo to trwało, czy on działając kredytów, jeśli znajduje się on w opóźnieniu płatności i uniknąć, jeżeli spełnienie swoich zobowiązań finansowych. Na podstawie tych informacji, eksperci banku będzie łatwiejsza do oceny ryzyka przy przyznawaniu funduszy na tego konkretnego kredytobiorcy. Zatem, przetwarzane i analizowane tej informacji, pracownicy banku zadecyduje o przyznaniu pożyczki lub odmówić jego ekstradycji.

Jednak, kredytobiorca powinien mieć na uwadze, że informacje na tej podstawie nie tylko bank, ale zrobił. Może to być przydatne, na przykład, jeśli potencjalny kredytobiorca wielokrotnie w obliczu odmowy udzielenia kredytu. Całkiem możliwe, przyczyna leży w negatywnych faktów o swojej historii kredytowej. W tym samym algorytmem, że dłużnicy powinni być użyte do uzyskania tych informacji, to nie różni się od listy kroków, jakie należy podjąć przez bank.

Podobne filmy "Kamenskaya-6 - Odcinek 9 - Blacklist - Część 1 - serii Detective (2011)"

Zatem, dłużnicy muszą najpierw złożyć wniosek do Centralnego Katalogu historii kredytowej, aby dowiedzieć się, który przechowuje informacje o Biurze nich. Następnie, dłużnik będzie musiał dokonać wniosek zgodnie z procedurą określoną w niniejszym danej organizacji. W celu zapoznania się z aktualnymi przepisami, zwykle po prostu przejść do oficjalnej stronie zainteresowania biura kredytowego: co do zasady, ten zasób jest przepisywany szczegółowo algorytm leczenia. Należy jednak mieć na uwadze, że niektóre kroki, takie jak odwołanie się do Centralnego Biura historii kredytowej, może nastąpić tylko za pośrednictwem instytucji finansowej, na przykład, poprzez złożenie oświadczenia do banku, gdzie dostaje kredytu.