Przeniesienie nie sprywatyzowanych mieszkań dziedziczone

Filmy na temat „Jak podzielić sprywatyzowane mieszkania po rozwodzie”

Skład odziedziczonej nieruchomości

Po śmierci krewnego jest zwykle pojawia się pytanie, w jaki sposób mają być podzielone po pozostałej spuścizny i co jest zawarte w jego składzie. Jeśli wszystkie niezbędne dokumenty tytułu do nieruchomości należących do niego są dostępne, procedura jest bardzo prosta i przejrzysta. W szczególności, jeżeli obywatel życia pozostawił testament, w którym zdefiniowane procedury podziału między krewnych jego dziedziczenia, ta sekcja zostanie przeprowadzona zgodnie z algorytmem opisanym w dokumencie. Jeśli wola nie istnieje lub jest nieważny, odcinek spadku zmarłego zostaną przeprowadzone zgodnie z prawem. Innymi słowy, w celu ustalenia, który z krewnych otrzymają swoje dziedzictwo, będzie możliwe na podstawie przynależności każdego z nich do kolejek dziedziczenia, które mają pierwszeństwo w stosunku do siebie.

Zgodnie z Artykuł 1112 kc, Osiedle obejmuje torby i inne mienie należące do właściciela w chwili jego śmierci. W związku z tym, w ogóle, obywatel ma prawo do przekazania w drodze spadku mienia, które nie należą. W tym przypadku, nie sprywatyzowane mieszkanie faktycznie jest tak jak jest własnością państwa lub gminy, z którymi zmarły zawarł umowę wynajmu społecznej. W ten sposób, w oparciu o literę prawa, dziedziczenie sprywatyzowane mieszkania osoby, które były ze zmarłym w związku na podstawie pokrewieństwa, mienia lub utrzymaniu niemożliwych. Jednak w praktyce, aby uregulować tę kwestię dość często stosowane dodatkowe ustawodawstwo prąd, który może umożliwić krewni zmarłego, aby zachować prawo do korzystania z non-sprywatyzowane mieszkania, lub nawet zrobić to sami.

Wideo na „komentarze odziedziczonego mieszkania. Counsel za”

Pozyskiwanie nieruchomości na podstawie zamiaru prywatyzować

Zatem, zgodnie z przyjętą praktyką, podstawą dziedziczenia sprywatyzowanych mieszkań może być śmierć pracodawcy, który przyszedł po wyraził zamiaru jej prywatyzacji.

Sposób wyrażania takiej intencji jest uznawany złożenia wniosku o prywatyzacji właściwych organów, a także obecnym prawodawstwie nie dają podstawy do odmowy takiego wniosku, to musi być spełnione w odpowiednim czasie. Jednakże art 8 ustawy prywatyzacyjnej określa, że ​​decyzja o tym powinna zostać złożona w terminie dwóch miesięcy, więc możliwość, że skarżący zmarł przed otrzymaniem takich rozwiązań jest bardzo realne.
W tym względzie, dziedzicami tego mieszkania jest przyznane prawo do zakończenia procesu prywatyzacji zapoczątkowanej przez pracodawcę, a więc mając okazję do odziedziczyć mieszkanie, w którym żył. Jednak prawdopodobieństwo, że sprawa będzie przedmiotem sporu między spadkobiercami i właściciela nieruchomości, czyli państwa i gminy, jest dość wysoki. W związku z tym, należy pamiętać, że w przypadku braku porozumienia w tej sprawie, strony będą musiały iść do sądu, by zaprowadził na niej niezbędne rozwiązanie dla nich.
Określenie zakresu osób, które mogą być odbiorcami nieruchomości w postaci mieszkania w przypadku decyzji sądu na ich korzyść, odbywa się na podstawie zwykłej procedury określania zakresu spadkobierców po śmierci obywatela. Tak więc, jeśli w trakcie jego trwania sporządził testament, w którym koło zostało ustalone, z wnioskiem do właściwych organów może zająć osoby, o których mowa w niniejszym dokumencie, a także obywateli, którzy mają prawo do obowiązkowego udziału w spadku: DROBNE lub niepełnosprawnych dzieci, rodzice utrzymaniu, małżonek zmarłego. Jeśli wola jest nieobecny lub z jakiegoś powodu nieważne, skład pretendentów do spadku ustala się zgodnie z porządkiem prawnym w oparciu o dostępności przedstawicieli każdej linii sukcesji.
Jednym z dokumentów, które będą w stanie odnieść się wnioskodawcom, aby udowodnić swoje wymagania kwalifikacyjne, w tym przypadku, będzie decyzji Punkt 8 Sądu Najwyższego „O niektórych kwestiach stosowania przez sądy Federacji Rosyjskiej ustawy” O prywatyzacji zasobów mieszkaniowych w Federacji Rosyjskiej „№ 8 z 24.08.1993 Mr. . jednak ten punkt będzie miał zastosowanie w przypadku, gdy zostanie udowodnione, że w czasie trwania przestrzeni najemca nie wycofać wniosku o prywatyzacji lub pełnomocnictw wydanych do celów transakcji. w tym przypadku, nie powinien mieć władzę sądową i et decydujący fakt, obywatel mieszkający w danym mieszkaniu sam lub z innymi członkami swej rodziny mieszkającej z nim.

Uzyskanie prawa pobytu na podstawie umowy o pracę społeczną

Jeżeli w trakcie życia danej osoby, z którymi umowa została wykonana czynsz społecznej, nie ma zastosowania do Prywatyzacja mieszkań, możliwość uzyskania prawa z niego korzystać od jego spadkobierców nadal istnieje. Wzrosnąć do spadkobierców prawo pobytu w mieszkaniu nie jest sprywatyzowana umowę najmu społecznej i jej główne postanowienia.
Najważniejsze przepisy określające warunki stosowania tych umów, wyrażonej w rozdziale 8 kodeksu Mieszkaniowej Federacji Rosyjskiej. W szczególności, różne artykuły zawarte w tym rozdziale stanowią, że umowa najmu społeczny między właścicielem lokalu (leasingodawcy) i obywateli (pracodawcy), zawartej w celu zapewnienia zasadności pobytu tego ostatniego w tej dzielnicy mieszkalnej, to nakłada się po obu stronach szeregu praw i obowiązków.
W szczególności artykuł 67 Kodeksu Mieszkaniowego daje pracodawcy prawo do zaszczepić w mieszkaniu osób wcześniej nie mieszkali w nim, a artykuł 69 tego kodeksu stanowi, że, jak takie osoby mogą działać jako członkowie rodziny pracodawcy. Kategoria ta obejmuje przede wszystkim dzieci, rodziców i małżonka obywatela, ale może zawierać innych krewnych jeśli żyją ze sobą i mają wspólne gospodarstwo domowe. Włączenie w innych członków jego rodziny z odpowiednim wpisem do umowy społecznej zatrudnienia jest możliwe tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy nie jest to decyzja sądu.
Zgodnie z ustępem 2 artykułu 69 kodeksu Mieszkaniowej, członkowie pracodawca rodziny mieszkalnych są równe jego prawa i obowiązki w stosunku do leasingodawcy, czyli państwo lub gmina, jest właścicielem mieszkania. Tak więc, kierując się treścią artykułu 60 tego dokumentu, należy uznać, że członkowie rodziny obywatela mają prawo do używania i posiadania pomieszczeń mieszkalnych, co jest dla nich zawarta jest na czas nieokreślony. Ponadto, są one zachowane nawet dla członka rodziny, który przestał być tak, ale nadal mieszka w tym mieszkaniu. Taki mechanizm jest używany, na przykład, w przypadku rozwodu, jeśli żona nie zmienia miejsce zamieszkania i nadal żyć w mieszkaniu z jej byłym mężem.
Artykuł 82 Kodeksu Mieszkaniowej określa algorytm do wdrożenia w przypadku śmierci pracodawcy, czyli osobę, która jest stroną społeczną wynajmu mieszkań wraz z właścicielem umowy. W szczególności określa, że ​​jeśli reszta rodziny zgadzają się na tej wersji wydarzeń, ma on prawo domagać się uznania swego pracodawcy zamiast zmarłego. Na przykład, jeśli mieszka się w mieszkaniu ojca, matkę i dwójką małoletnich dzieci, przedmiotem umowy społecznej zatrudnienia na część ich rodziny miał ojciec, po jego śmierci, matka ma prawo do złożenia wniosku o budowie swojego statusu do pracodawcy zamiast zmarłego ojca.
Tak więc w tej sytuacji dla takiego członka rodziny, który zmarł obywatela i inni członkowie jego rodziny zapisanych wszystkie oryginalne zakresu praw, które oni mieli za życia zmarłego pracodawcy, w tym prawo do przebywania w mieszkaniu i rozporządzania nim na innych sposobów przewidzianych przez prawo.
Ważnym punktem, który należy podkreślić w tym scenariuszu jest fakt, że istnienie prawa do pobytu w tym mieszkaniu w rzeczywistości osoby należącej do liczby członków rodziny zmarłego, określonego w umowie wynajmu społecznej. Prosty dodatek do liczby członków rodziny, w tym spadkobierców pierwszego, nie pociąga za sobą występowanie prawa pobytu w tym mieszkaniu. Na przykład, jeśli mieszka się w pokoju i zostały określone w umowie społecznej babki zatrudniania i wnuka, prawo do pozostania w mieszkaniu po śmierci mojej babci jest tylko wnuk. Córka babcia jest jego matka, nie otrzyma takiego prawa w związku ze śmiercią nanimatelnitsy.

Filmy na temat „Jak to wyciąg z mieszkania na podstawie decyzji sądu”

Możliwość członków rodziny pracodawcy

Następnie poprawnie wypełnić swój status, członkowie rodziny pracodawcy podlegają ogólnym porozumieniu na osiedlenie się w terenie przez inne osoby spełniające warunki opisane w artykule 69 LC RF. Ponadto, zgodnie z ustawą „O prywatyzacji zasobów mieszkaniowych w Federacji Rosyjskiej”, mogą również ubiegać się o prywatyzacji mieszkania, a po odpowiednim czasie wydać taką spuściznę w nieruchomości, zgodnie z ich zgodą.
Taka możliwość zapewnienia im istniejącego prywatyzacji prawny bazowej obudowy w Rosji. Jej obecny porządek jest regulowane przez ustawy federalnej № 1541-1 z 04.07.1991 „O prywatyzacji zasobów mieszkaniowych.” Artykuł 1 tej ustawy stanowi, że w ramach prywatyzacji ustawodawcę rozumie swobodny transfer obywateli do lokali, które są w stanie lub mieszkań komunalnych, prawa własności. Zgodnie z artykułem 2 niniejszej ustawy podlegają prywatyzacji mieszkań, które obywatele korzystają na podstawie umów najmu społecznych. W związku z tym członkowie rodziny zmarłego mogą wykonywać swoje prawo do prywatyzacji, a po jego śmierci.
Te dwie wersje wydarzeń po śmierci najemcy, który mieszkał w mieszkaniu nie sprywatyzowane, są najczęstszymi zasady, podając jego rodzinę możliwość przyjść na własną rękę, a po pewnym okresie czasu w celu uzyskania lokalu mieszkalnego, w którym żył w nieruchomości.

Zwrot właściciel mieszkania

Jednak krewni zmarłego dowiedzieć się na tyle często, że nie mają podstawy prawnej dla takiego mieszkania w spadku. Na przykład, starszy krewny mieszka w pokoju na umowie społecznej samego zatrudnienia, to żaden z jego krewnych nie został określony w umowie. Po jego śmierci, zgodnie z artykułem 83 Kodeksu Mieszkaniowej, umowa najmu społeczny z lokator mieszka sam podlega unieważnieniu: w wyniku tej procedury nie sprywatyzowane mieszkania zostaną zwrócone właścicielowi, czyli gmina lub państwo, które ponownie będą mogli pozbyć się go według własnego uznania. Na przykład, można go używać do zapewnienia mieszkań dla ludzi, którzy są w kolejce do poprawy warunków życia lub dla innych potrzeb.